Batı Toroslar'da, Likya naplan ve Beydağları görece otoktonunu keserek uzanan üç profil boyunca yapılan MT ölçmeler ile kabuk ve üst mantoda sığ ve derin yapılar görüntülenmiştir. Bu üç profil boyunca (E, H ve K hatları) MT verinin ters çözümü kalınlığı değişken iki kabuk bölgesinin varlığını ortaya koymuştur. Bunlardan biri iletken alt kabuk (< 75 ohm m), diğeri ise yalıtkan üst kabuktur (200-7500 ohm m). MT görüntülerde en üstte yer alan ince iletken katman Likya naplarıdır ve bu birimin kalınlığı kuzey batıda 3.5-4 km iken güneydoğu uçta 0.5 km ye kadar inmektedir. E hattı boyunca kabuğu düşey olarak kesen iletken süreksizlik zonlan ile birbirinden ayrılmış yüksek yalıtkanlıklı (>2000 ohm m) dört çekirdek vardır. Bu süreksizliklerden ilk ikisi Fethiye Burdur Fay Zonu ile çakışırken, diğeri Akdeniz'deki Strabo Fay Zonu'nun kara ucunda yer alır. E hattında kabuk-üst manto derinliği 30-50 km arasında değişmektedir. K hattı boyunca bölgede yer alan otokton birimlerin kalınlığı Likya naplarının altında 7-16 km iken Korkuteli bölgesinde 11-20 km dir. H ve K profillerinde (çalışma alanının doğusunda) alt-üst kabuk sınırı 10-30 km civarında değişkendir. K ve H hattında da kabuk düşey iletken süreksizliklerle biçilmiştir. Bu süreksizliklerden bazıları doğrudan FBFZ nun yüzeyde görülen kollarıyla çakışır. Bu süreksizlikler, bölgesel gravite haritasına iz düşürüldüğünde ortaya çıkan görüntü düşey iletken zonların, Fethiye Burdur Fay Zonuna ve Pliny Fay Zonuna paralel uzandığı ve bölgede yer alan düşük gravite zonuna çakıştığı gözlenir. Bölgede üst manto özdirenci 500-1000 ohm m ye ulaşmaktadır. Bölgede yapılan VLF ölçmeleri yüzeyde izlenen fayların havzaların örtü kayaçları altında devam ettiklerini göstermiştir.